ORTODONCJA WARSZAWA
ANIDENT Warszawa Ursynów ul. Belgradzka 12 tel. 507 300 900, tel. 22 436 61 23
		UMÓW WIZYTĘ - TEL. 507 300 900

	O NAS  USŁUGI  LEKARZE CENY GALERIA  MEDIA BLOG DOJAZD KONTAKT		strona główna > usługi > ortodoncja > ortodoncja krok po kroku ORTODONCJA ORTODONCJA | KROK PO KROKU | PYTANIA APARATY STAŁE | APARATY RUCHOME | HIGIENA Niniejsza strona przedstawia poszczególne etapy leczenia ortodontycznego z ogólną charakterystyką każdego z nich. Przebieg leczenia ortodontycznego różni się nieznacznie w zależności od tego, czy zastosowano aparat stały lub ruchomy, jednak ogólny zarys jest zbliżony, dlatego opisano je razem, wyszczególniając jedynie istotne różnice. KROK PIERWSZY DIAGNOSTYKA I PLANOWANIE LECZENIA Na tym etapie lekarz ortodonta wyklucza ewentualne przeciwskazania do leczenia ortodontycznego. Przed założeniem stałego aparatu ortodontycznego zęby muszą być zdrowe i pozbawione kamienia nazębnego i osadu. W przypadku stwierdzenia ubytków próchnicowych lub kamienia nazębnego, niezbędne jest leczenie przygotowawcze polegające na wyleczeniu ubytków próchnicowych i usunięciu kamienia nazębnego. Na podstawie badania stomatologicznego i zdjęć rentgenowskich lekarz ortodonta diagnozuje wadę zgryzu. Pobiera także wyciski górnych i dolnych zębów, na podstawie których technik ortodontyczny przygotowuje gipsowe modele zębów. Wraz ze zdjęciami rentgenowskimi są one niezbędne do przygotowania planu leczenia, a w przypadku aparatów ruchomych są one niezbędne do zaprojektowania i wykonania aparatu przez technika. Pobieranie wycisku zębów pod model gipsowy Kliknij aby powiększyć Przygotowanie planu leczenia jest złożonym procesem, obejmującym pomiary cefalometryczne i analizę gipsowych modeli zębów. Zastosowanie specjalistycznego komputerowego oprogramowania wspomagającego znacząco przyspiesza, usprawnia i czyni jeszcze bardziej dokładnymi wszystkie niezbędne pomiary, a jest ich bardzo dużo i od rzetelności ich przeprowadzenia w dużym stopniu zależy sukces leczenia ortodontycznego. Gipsowe modele zębów Kliknij aby powiększyć Plan leczenia ortodontycznego to niejako scenariusz poszczególnych działań na najbliższe kilkanaście miesięcy trwania leczenia. Zaplanowanie leczenia  przypomina swego rodzaju łamigłówkę; ortodonta bowiem decyduje, w jakiej kolejności przeprowadzić poszczególne etapy leczenia, na przykład które zęby przesunąć najpierw, które w dalszej kolejności, które zęby próbować obrócić już teraz, a które pozostawić na kolejny etap leczenia. W tym momencie decyduje się także o ewentualnych ekstrakcjach zębów, które mogą okazać się konieczne w przypadku dysproporcji między łukami zębowymi. Ze zrozumiałych względów te decyzje budzą największe emocje u pacjentów, bardzo często są jednak nie do uniknięcia, dlatego szczególnie ważne są tu doświadczenie i dokładność lekarza ortodonty. Jak wspomniano powyżej, do przeprowadzenia wymaganych pomiarów oraz analizy warunków zgryzowych, oprócz modeli gipsowych niezbędne są dwa zdjęcia rentgenowskie: zdjęcie pantomograficzne (inaczej pantomogram) oraz zdjęcie cefalometryczne (inaczej telerentgenogram lub w skrócie tele). Pantomogram jest specjalistycznym zdjęciem wykorzystywanym w wielu dziedzinach stomatologii. Więcej informacji o pantomogramie. Pantomogram można wykonać na miejscu w Klinice Stomatologicznej ANIDENT. Pantomogram (zdjęcie pantomograficzne) Kliknij aby powiększyć Zdjęcie cefalometryczne ukazuje profil twarzy i czaszki w skali 1:1. Na zdjęciu cefalometrycznym oprócz kości szczęki i żuchwy oraz zębów widoczne są także tkanki miękkie (nos, usta, policzki) dlatego zdjęcie to umożliwia wykonanie wszystkich niezbędnych pomiarów. Zdjęcie cefalometryczne (telerentgenogram) można wykonać na miejscu w Klinice Stomatologicznej ANIDENT. Telerentgenogram (zdjęcie cefalometryczne) Kliknij aby powiększyć. Kompleksowa dokumentacja ortodontyczna w postaci gipsowych modeli zębów oraz zdjęć rentgenowskich umożliwia także bieżącą ocenę postępów leczenia, a - w razie potrzeby - weryfikację wcześniej podjętych decyzji. Jest to także dla pacjenta doskonała możliwość porównania, jak  zmieniają się jego zęby, gdyż często po kilku miesiącach trwającego leczenia, nie pamiętamy już  dokładnie, jak wyglądały nasze zęby przed leczeniem. Dla większości pacjentów widok jego modeli sprzed leczenia jest ciekawym i przyjemnym doświadczeniem. Gotowy plan leczenia precyzuje typ lub typy wady zgryzu, rodzaj zastosowanego aparatu ortodontycznego oraz poszczególne kroki leczenia, które opisujemy poniżej. Jeśli plan leczenia uwzględnia ekstrakcje zębów, przed kolejnym etapem niezbędna jest wizyta u chirurga stomatologicznego w celu usunięcia wskazanych przez ortodontę zębów. Jeśli w planie leczenia przewidziano sprowadzenie zatrzymanego zęba do łuku, niezbędna jest wizyta u chirurga stomatologicznego, który odsłoni zatrzymany ząb w celu naklejenia zamka ortodontycznego. Więcej informacji o zębie zatrzymanym oraz animacja. KROK DRUGI NAKLEJENIE APARATU STAŁEGO LUB WYKONANIE APARATU RUCHOMEGO Na podstawie przeprowadzonej diagnostyki i analizy lekarz ortodonta podejmuje decyzję co do typu aparatu ortodontycznego. Aparaty stałe, jak sama nazwa wskazuje, są naklejane na zęby na stałe. Pacjent musi jeszcze podjąć decyzję, co do wyglądu aparatu. Do wyboru są metalowe lub kosmetyczne aparaty stałe. Zamki tych ostatnich wykonane są z białego (aparaty kompozytowe i porcelanowe) lub przezroczystego (aparaty kryształowe) materiału, dzięki czemu są mniej widoczne po naklejeniu na zęby. Ponieważ kosmetyczne aparaty stałe są droższe niż metalowe, rozwiązaniem ograniczającym koszty jest naklejenie aparatu łączonego. W takim aparacie zamki kosmetyczne nakleja się tylko na zęby eksponowane przy uśmiechu (najczęściej zęby górne od trójki do trójki), a na pozostałe zęby nakleja się tańsze zamki metalowe. Stały aparat ortodontyczny z zamkami metalowymi Kliknij aby powiększyć Sam proces klejenia aparatu trwa nie dłużej niż kilkadziesiąt minut. W zdecydowanej większości przypadków leczenie ortodontyczne wymaga naklejenia aparatu stałego na oba łuki zębowe, często jednak zdarza sie, że aparaty nie są naklejane jednocześnie, a termin naklejenia górnego i dolnego aparatu może dzielić nawet kilka miesięcy. Często bowiem jeden z łuków zębowych wymaga uprzedniego przygotowania i to na ten łuk najpierw nakleja się aparat stały. Dopiero po osiągnięciu zaplanowanego stanu nakleja się drugi aparat na przeciwstawne zęby. Po przyklejeniu zamków, lekarz ortodonta zakłada także łuk, chociaż przy pierwszej wizycie najczęściej nie jest on aktywowany. Na koniec zostają udzielone informacje odnośnie higieny jamy ustnej z aparatem stałym oraz diety zalecanej w przypadku użytkowania aparatu stałego. Problemem u osób rozpoczynających leczenie ortodontyczne często są podrażnienia tkanek miękkich (warg, policzków i języka) spowodowane przez zamki aparatu. Podrażnienia te mogą pojawić się w postaci ran i odleżyn. Są one typowe dla tego okresu leczenia i zwykle ustępują po kilku tygodniach, gdyż tkanki kontaktujące z zamkami adaptują się do nowej sytuacji. Ulgę w tym okresie przynosi specjalny wosk stomatologiczny, którym należy przykryć drażniące zamki ortodontyczne lub elementy pierścieni ortodontycznych. Jeśli zaplanowano leczenie ortodontyczne za pomocą aparatu ruchomego, jest on wcześniej przygotowywany w laboratorium ortodontycznym. Rolą lekarza ortodonty na tej wizycie jest umieszczenie po raz pierwszy aparatu w jamie ustnej, kontrola jego wykonania i dopasowania oraz aktywacja ewentualnych elementów aktywnych, takich jak klamry i śruby. Lekarz ortodonta udziela także wskazań odnośnie użytkowania aparatu, podając między innymi minimalną liczbę godzin w ciągu doby, kiedy powinien on być użytkowany. W przypadku aparatów ruchomych wyposażonych w śruby częstym zaleceniem jest także samodzielna regulacja rozstawu śruby we wskazanych przez ortodontę terminach. Końcowym etapem są wskazania dotyczące higieny jamy ustnej oraz aparatu ruchomego. Różne rodzaje ortodontycznych aparatów ruchomych Kliknij aby powiększyć KROK TRZECI WIZYTY KONTROLNE W przypadku leczenia aparatami stałymi wizyty kontrolne odbywają się najczęściej co miesiąc i polegają na aktywacji łuków, ewentualnie innych elementów aktywnych. Okresowo w przebiegu procesu leczenia ortodontycznego, zastosowanie mogą znaleźć sprężyny, gumki, wyciągi, łańcuszki i tym podobne elementy. Istnieje możliwość wydłużenia okresu pomiędzy wizytami kontrolnymi do kilku miesięcy, na przykład z powodu wyjazdu lub innego leczenia, należy jednak uprzedzić o tym lekarza ortodontę na uprzedniej wizycie. Lekarz ortodonta na bieżąco kontroluje postęp leczenia i w razie potrzeby modyfikuje plan leczenia lub wprowadza kolejne elementy aktywne. W przypadku aparatów ruchomych wizyty kontrolne mają na celu aktywowanie elementów aktywnych w aparacie ruchomym i kontrolę postępów leczenia. KROK CZWARTY ZDJĘCIE APARATU Po uzyskaniu pożądanego ustawienia zębów w łuku i prawidłowych kontaktów zgryzowych aparat stały nie jest już potrzebny i należy go zdjąć. Trwa to kilkanaście minut i polega na oderwaniu zamków ortodontycznych za pomocą specjalnych kleszczy oraz usunięciu pozostałego na szkliwie kleju za pomocą specjalnego wiertła. Ta ostatnia czynność, chociaż jest całkowicie bezpieczna dla szkliwa, to może okazać się nieco nieprzyjemna ze względu na towarzyszące jej wibracje. Po zdjęciu aparatu warto wykonać dokładny przegląd stomatologiczny, szczególnie analizując stan zębów, które były przykryte pierścieniami ortodontycznymi. Warto też wykonać podstawowe zabiegi profilaktyczne, takie jak skaling, piaskowanie zębów oraz lakierowanie zębów fluorem. W przypadku aparatów ruchomych ten etap oznacza po prostu zaprzestanie ich używania. Należy jednak pamiętać, że decyzję o zaprzestaniu używania aparatu ruchomego może podjąć tylko lekarz ortodonta. KROK PIĄTY UTRWALENIE EFEKTÓW LECZENIA (RETENCJA) Jest to bardzo ważny i w zasadzie najdłuższy etap leczenia ortodontycznego. Efekt zakończonego leczenia ortodontycznego w postaci prawidłowo ułożonych i kontaktujących zębów nie jest niestety od razu trwały. Zęby te pozostawione same sobie, może i nie wróciłyby do stanu wyjściowego, ale mogłyby się ponownie przesuwać w nieprzewidziany przez nas i niekorzystny układ. Dlatego niezbędna jest tak zwana retencja, czyli utrwalenie nabytych efektów leczenia i nowego układu zębów. Istnieją dwa podstawowe typy retencji: stała i ruchoma. Retencja stała, podobnie jak aparaty stałe, jest na stałe zamocowana w jamie ustnej, najczęściej w postaci retainera: metalowego druciku przymocowanego do językowych powierzchni dolnych, rzadziej górnych zębów za pomocą materiału kompozytowego. Zaletą tego typu retainera jest jego niewidoczność, wadą utrudniona higiena jamy ustnej tej okolicy, a przez to zwiększona tendencja do odkładania się kamienia nazębnego. Retainer przyklejany na stałe do wewnętrznych powierzchni zębów Kliknij aby powiększyć Retencja ruchoma to najczęściej tak zwana płytka retencyjna. Wyglądem jest ona zbliżona do aparatu ruchomego, jednak jej celem nie jest przesuwanie zębów, a jedynie utrzymanie aktualnego układu. Płytka retencyjna ma tę zaletę, że może być w każdej chwili wyjęta przez pacjenta, na przykład przed posiłkiem lub myciem i nitkowaniem zębów. Wadą płytek retencyjnych jest dyskomfort związany z ich rozmiarem i obecnością w jamie ustnej oraz widoczność przy uśmiechu. Wyjmowalne płytki retencyjne: górna (z przodu) i dolna (z tyłu) Kliknij aby powiększyć Innym rodzajem wyjmowalnego retainera jest tak zwany pozycjoner, który wygląda jak przezroczysta nakładka dokładnie dopasowana do naszych zębów. Przypomina on szynę relaksacyjną, stosowaną w profilaktyce bruksizmu lub szynę do wybielania zębów. Pozycjoner ma dokładnie te same wady i zalety co płytka retencyjna, jest jednak łatwiejszy do zaakceptowania jeśli chodzi o komfort użytkowania, gdyż nie ma części podniebiennej lub podjęzykowej. Retencyjny pozycjoner ortodontyczny Kliknij aby powiększyć Czas trwania retencji zależy od stanu wyjściowego zęba, radykalności przemieszczania zębów, stabilności uzyskanego układu oraz wieku pacjenta - im starszy pacjent, tym trudniej utrwalić uzyskane efekty leczenia i tym dłuższa retencja. Ogólnie przyjmuje się, że okres utrwalania efektów leczenia powinien być dwa razy dłuższy niż okres leczenia, jeśli zatem przeciętne leczenie ortodontyczne trwa dwa lata, to okres retencji cztery lata. Z biegiem czasu retencja jest jednak co raz mniej uciążliwa, nie tylko dlatego, że pacjent się do niej przyzwyczaja, ale z uwagi na redukcję czasu koniecznego do utrzymania efektów leczenia. Bezpośrednio po zakończeniu leczenia płytkę retencyjną należy nosić całą dobę, w dzień i w nocy, wyjmując tylko do posiłków i zabiegów higienicznych. Po kilku miesiącach stopniowo ogranicza się czas użytkowania płytki do kilku godzin dziennie i spania w nocy, a ostatecznie używa się jej tylko podczas snu - pod koniec okresu retencji nawet nie w każdą noc. Nie dotyczy to oczywiście retainerów zacementowanych na stałe, te jednak są na tyle komfortowe, że okres adaptacji do nich jest stosunkowo krótki. Okres retencji również wymaga okresowych wizyt kontrolnych, jednak w odstępach kilkumiesięcznych. Zobacz również: Ortodoncja - podstawowe informacje Informacje o aparatach stałych Informacje o aparatach ruchomych Odpowiedzi na najczęstsze pytania do ortodonty Higiena podczas leczenia ortodontycznego aparatami stałymi do góry

ANIDENT KLINIKA STOMATOLOGICZNA Warszawa Ursynów ul. Belgradzka 12 metro Natolin  tel. 507 300 900 22 436 61 23 22 436 61 22

Klinika jest czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 800 - 2100 w soboty 800 - 1400 ZAPRASZAMY